Aktualności
• Strona główna
• Nowości
• Słowo na dziś
Galeria
• Z cytatami
• Obrazki
Czytelnia
• Uparty prorok
• Władca Egiptu
• Wierna synowa
• Tobiaszów dwóch
• Judyt wojująca
• Królowa gwiazda
Inne
• Nadesłane
• O autorze
• Kontakt
• Konkurs
• Quiz
• Księga gości
• Banery
• Partnerzy
• Podziękowania

Co nowego chciałbyś znaleźć na mojej stronie?
	Nowe artykuły o biblii
	Wiersze
	Konkursy
	Obrazki
	Quizy
	Reklamę mojej strony

Królowa Gwiazda

Treść księgi Estery bardzo przypomina księgę Judyty. Łatwo jest dostrzec podobieństwo głównego motywu jakim jest zagłada narodu żydowskiego oraz wszystko co się z tym wiąże. Tutaj również główną bohaterką jest kobieta - Estera - która podobnie jak Judyta ocali Izraelitów. Opowiadanie opiera się na faktach historycznych chociaż można dostrzec wiele nieścisłości, ale nie warto się tym zajmować. Interesujące jest to, że tekst hebrajski nie wymienia ani razu imienia Boga. Motywem do napisania opowiadania była zapewne chęć wyjaśnienia genezy święta Purim, podczs którego była czytana księga Estery. Pismo powstało między III, a I wiekiem przed Chrystusem. Estera uchodzi w tradycji za typ Marii. Dodam jeszcze, ze księga liczy 10 rozdizałów.

Akcja naszego opowiadania zaczyna się w drugim roku panowania króla Antakserksesa. Pewnego dnia Zyd imieniem Mardocheusz ( należący do boga Marduka), mieszkający w Suzie, człowiek bardzo mądry i wybitny, miał sen następujący: wśród grzmotów i wrzawy wyłoniły się dwa smoki, które zaczęly bardzo ryczeć. Na ten ryk przygotował się cały naród aby zwalczyć sprawiedliwych. Zrobiło się ciemno tak, iż naród sprawiedliwych gotował się już na zagładę dlatego złać do Boga. Bóg wysłuchał błagania i nagle z małego źródła wyłoniła się wielka rzeka i pochłonęła niesprawiedliwych. W tym momencie Mardocheusz się budzi i próbuje rozeznać co by ten sen mógł znaczyć. Czytelnik może się tylko domyślać sensu snu, wytłumaczenie pjawi się dopiero na samym końcu opowiadania. Tymczasem dowiadujemy się, że Gabata i Tarra chcą zabić króla. Chaniebne zamysły odkrył Mardocheusz i doniósł o tym królowi. Antakserkses skazuje niedoszłych zabójców na śmierć, a Mardocheuszowi powierza służbę na dziedzińcu królewskim. Niestety stało się to powodem nienawiści ze strony Hamana Bugajczyka, który za czyn Mardocheusza będzie chciał się zemścić i to nie tylko na nim, ale i na całym narodzie żydowskim.

Teraz przenosimy się trochę w czasie, do okresu panowania Aswerusa (Kserkses), władcy potężnego, trzymającego w ryzach 127 państw. W trzecim roku panowania władca wydaje ucztę długą na 180 dni, a później kolejną trwającą 7 dni. Ucztę wydaje również żona króla - Waszti - z tym, że jest ona przeznaczona dla kobiet. W siódmym dniu zachciało się królowi pokazać ludowi swoją żonę, była bowiem bardzo piękna. Każe więc po nią posłać, ale waszti odmawia. Za radą doradców król oddala królową z pałacu i wydaje dekret, aby każda kobieta oddawała cześć swojemu mężowi. Pojawia się potrzeba wybrania nowej królowej. Tutaj z pomocą ponownie przychodzą doradcy. Prponuja, aby król sprowadził wszyskie piekne kobiety do pałacu w Suzie i tą, która najbardziej się mu spodoba, uczynił nową królową. Król idzie za namową doradców i tym sposobem do pałacu trafia Estera (Hadossa, Estera = Gwiazda, Setareh), córka stryja Mardocheusza, której rodzice zmarli i którą wziął w opiekę. Estera za namową brata stryjecznego nie zdradza nikomu swojego pochodzenia, a miaowicie, że jest Żydówką. Gdy przychodzi odpwiedznia pora, tj po 12 miesiącach namaszcania olejkami, Estera zostaje zaprowadzona do króla, który od razdu ją pokochał i uczynił królową w miejsce Waszti. Jednocześnie został wywyższony również wcześniej wspomniany Haman i to do tego stopnia, iż wszyscy słudzy króla musieli oddawac mu pokłon. Jedynie V ze względów religijnych nie oddawał mu pokłonu i tym smym napełnił Hamana gniewem. Gniew ten był do tego stopnia wielki, że Haman postanawia dokonać zagłady wszystkich Żydów. Poradził więc królowi, aby wydał dekret posyłający Mardocheusza i jego rodaków na śmierć. Rzucając los, za dzień zagłady przyjęto dzień 13 dwunastego miesiąca Adar. Wkrótce król wydaje dekret ukazujący Żydów w niechlubnym swietle jako mącicieli porządku i spokoju, którzy przez swą odrębność religijną i nieposzanowaniem prawa przyczyniają się do wzrostu nieładu społecznego. Treść dekretu lotem błyskawicy rozprzestrzenia się po całym imperium. Wielu Żydów zaczyna czynić obrzędy pokutne, a Mardocheusz przesyła odpis dekretu Esterze i prosi ją, aby udała się do króla i błagała ją o litość i cofnięcie rozkazu. Estera wyraża obawy co do skuteczności misji gdyż wie, że każdy kto wstawi się do króla nieproszony o to, musi ponieść śmierć. Po kolejnej fali namowy ze strony stryjecznego brata zgadza się pójść do króla mimo, że nie wzywał jej od 30 dni. Zarządziła post i modlitwy o pomyślność wyprawy. Mardocheusz tym czasem wzniósł do Boga modlitwę. Domyślił się bowiem, że Haman powziął straszny plan ze względu na niego, że nie oddawał mu pokłonu. Modli się również królowa Estera ściągnowszy wcześniej strojne szaty a założywszy pokutne. Na trzeci dzień po skończonej modlitwie przywdziewa na powrót królewskie ubranie i idzie do króla razem ze dwiema służącymi. Po przekroczeniu progu królewskiej komnaty, strojna i piękna nad wyraz, stawia się przed surowym i groźnym obliczem króla, na widok którego blednie i niemal mdleje. Serce króla poruszone przez Boga napełnia się litością, podbiega do Estery i bierze ją w ramiona chroniąc przed upadkiem. Po kilku chwilach estera odzyskuje przytomność, a król kładzie złote berło na jej szyi. Jest to znak, że nie spotka jej kara smierci. Widok załamanej Estery zmiękcza serce Aswerusa, który oswiadcza ze zrobi wszystko o co kobieta poprosi. Królowa nie czeka długo i prosi o wydanie uczty i zaproszenie na nią Hamana. Tak się dzieje. Haman zostaje zaproszony na przyjęcie, na którym to zostaje ponownie zaproszony na kolejną ucztę. Wraca do domu, po drodze mija w bramie Mardocheusza, który jak zwykle nie kłania mu się. W domu Haman chwali się tym, że król prosi go na ucztę, a i Estera bardzo go szanuje. Zeresz radzi, aby mąż kazał zasadzić drzewo wysokie na pięćdziesiąt łokci i na nim powiesić Mardocheusza. Haman wydaje stosowny rozkaz.

Tej nocy król Aswerus nie ogąc zasnąć zagląda do księgi kronik, gdzie zostało napisan4 o tym jak kiedyś Mardocheusz wykrył spisek przeciw Aswerusowi i za który to czyn nie został wynagrodzony. Po pewnym czasie przychodzi Haman. Król pyta go co powinno spotkać człowieka, którego król chce uczcić. Haman myśląc, że chodzi o niego wymienia największe honory łącznie z obwożeniem na koniu po pałacu miejskim. Król każe tak uczynić Żydowi, a wykonawcą czyni Hamana. Po wykonanej robocie Haman wraca do domu przygnębiony i opowiada wszystko żonie i przyjaciołom. Wkrótce jednak musi udac się na ucztę wydaną przez Esterę. Idzie więc Haman na ucztę. Na uczcie król zaś pyta Esterę jaką ma prośbę. Królowa prosi o oocalenie Żydów i wybawienie ich z położenia, w które wtrącił ich Haman. Król bardzo się zagniewał efektem czego zakryto twarz Hamana i powieszono na drzewie, na którym miał wisieć Mardocheusz. Tak zginął wróg Żydów. Dom Hamana, który od tej pory nie miał właściciela dostaje się w posiadanie Estery, sygnet zas staje się własnością Mardocheusza. Pozostaje jeszcze jedna rzecz, którą co prędzej czyni królowa - błaga Aswerusa o anulowanie nieprzychylnego Żydom dekretu. Aswerus i tym razem prośbę Estery traktuje jak rozkaz co owocuje wydaniem nowwego dekretu zezwalającego Zydom obronę życia. Tym samem dzień 13 miesiąca Adar nasiąknął krwią przeciwników tych, których zagłada miała w owym dniu nastąoić. Za przyczyną Estery i Mardocheusza dni 14 i 15 miesiąca Adar otrzymały status dni świątecznych na znak przejścia Izraelitów z żałoby do wesela.

Księge kończy wytłumaczenie snu z początku opowiadania. Mardocheusz wspomina o nim rozszyfrowując symbole. zatem, źródło wody, rzeka i jasność to Estera, dwa smoki to Mardocheusz i Haman, a narody to ci, którzy pragną zagłady Żydów oraz Izrael. Bóg sporządza dwa losy - jeden dla ludu Bożego, a drugi dla ludów pogańskich. Wspomina na swoje dziedzictwo i ocala Izraelitów.

Notką o przekładzie kończy się księga Estery. Niniejszy artykulik jest tylko nieudolnym streszczenim tego wspaniałego opowiadania, który mógłby smiało uchodzić za blady konentarz do biblijnego tekstu. Ubolewam, ze na więcej mnie nie stać ale i żywię głęboka nadzieję, że moja praca zachęci Was do sięgnięcia po oryginalny tekst. W końcu to tylko 10 rozdziałów.